Rozdział 25

Macie szczęście. Jest 4.30 nad ranem i strasznie boli mnie ząb więc piszę żeby chociaż na chwilę zapomnieć o bólu. ;/


Harry patrzył na Ciebie czekając aż coś powiesz. W końcu wydusiłaś z siebie jedno zdanie:
-Harry, przed Twoim wypadkiem wszystko wyglądało inaczej niż Ci się wydaje.
-Czyli jak?-zapytał zdezorientowany i ciekawy

-Nie byłeś z Jenny, bo ona Cię zdradziła z Adamem
-No to już wiem, ale czemu nic nie mówiliście?!
-Podobno chłopcy Ci mówili ale nie chciałeś słuchać
Harry spojrzał w podłogę i powiedział:
-No racja, bylem zdezorientowany, nie wiedziałem co się dzieje-mówił trzymając się za głowę
-A jak było między nami? Między Tobą a mną?-zapytał po chwili
-Eee...-nie wiedziałaś jak to powiedzieć
-Harryyyy jaaaa...-zaczynałaś przeciągać
-No powiedz. Łączyło nas coś?
-Raczej tak.
-Raczej? To znaczy?-dopytywał Harry
-No właśnie dlatego nie chciałam abyś dowiedział się w ten sposób, bo nic nie pamiętasz..
-To jak inaczej? Powiedz, co mam pamiętać?
-Miałam nadzieję, że sobie przypomnisz.
Harry spojrzał na Ciebie ze smutną miną i podszedł do Ciebie
-Przykro mi ale nic nie pamiętam, nawet sobie nie wyobrażam jak musisz się teraz czuć.
-To nie Twoja wina.
Harry złapał Cię za rękę i zapytał
-Kochałem Cię?
Wzięłaś głęboki oddech, łzy zaczęły napływać Ci do oczu. Spojrzałaś na niego i zaczęłaś płakać
-Tak- i wybiegłaś z pokoju
-Poczekaj ! -krzyknął Harry
Zabrałaś kurtkę i wybiegłaś z domu
Harry załamał ręce i poszedł  do salonu.
Zobaczył Adama
-Jeszcze Ty? Stary, wyjdź stąd, wiem zrobiłeś-powiedział wkurzony Hazza
-Harry, słuchaj, ja..-powiedział zaspany Adam
-Wyjdź  !
-Okej, idę, chcę tylko wiedział, że bardzo mi przykro.Przepraszam.
-Idź już !
Adam wyszedł z domu a Harry zdenerwowany zabrał kurtkę i wyszedł z domu


Pół godziny później...