Rozdział 24

Nie spałaś całą noc. O 4.00 nad ranem zeszłaś do kuchni, zrobiłaś sobie kawę. Postanowiłaś przygotować coś do jedzenia dla reszty domowników. Wiedziałaś, że to nie załagodzi sytuacji ale i tak nie mogłaś zmrużyć oka.
Przygotowałaś ulubione śniadanie chłopców, nakryłaś do stołu, miałaś nadzieję, że wszystko się dzisiaj wyjaśni. Skończyłaś przygotowywać śniadanie i poszłaś się umyć i ubrać. 
O 7.00 byłaś już gotowa, nie wiedziałaś co ze sobą zrobić, obawiałaś się, że chłopcy wstaną późno bo są po imprezie. Nie wiedziałaś również, o której zjawi się Jenny. Postanowiłaś pooglądać telewizję. Weszłaś do salonu ale nagle się zorientowałaś, że na kanapie leży Adam... Zawróciłaś i udałaś się w stronę Harrego sypialni.
Zapukałaś
-Kto to?
-Ja, (twoje imię)
-eeeh, okej, wejdź
-Harry nie chcę rozmawiać teraz o tym co się wczoraj stało, wiem, że masz telewizor a mi się nudzi i widzę, że już nie śpisz. Mogłabym?
Harry uśmiechnął się lekko i poszedł po pilota
-Dziękuję, nie mogłam usnąć-powiedziałaś, gdy Harry wręczył Ci pilota
-Nie ma za co, ja też nie mogłem spać.
Spojrzałaś na niego dużymi oczami i pokazałaś na kanapę aby usiadł koło Ciebie i żebyście wspólnie obejrzeli tv.
-Nie, dziękuję, nie mogę usiedzieć w jednym miejscu
Spojrzał i odwrócił się w stronę okna i złapał się za głowę.
-Harry, wszystko się wyjaśni, zobaczysz
-Mam nadzieję, tzn, już sam nie wiem, co jest gorsze, to czy mnie oszukiwała czy to , że ja Wam nie wierzyłem, oczywiście jeśli to jest prawda, już sam nie wiem.
-Harry, mogę Ci tylko powiedzieć, że obawiam się, że po dzisiejszej rozmowie Jenny może zniknąć z Twojego życia.
Harry tylko spojrzał na Ciebie. Po chwili powiedział
-Poczekamy, zobaczymy co inni mają do powiedzenia
-Jasne-rzuciłaś szybkie spojrzenie na Harrego a potem szybko uciekłaś wzrokiem w stronę telewizora.
-To ja pójdę się umyć-powiedział Harry
-Dobrze, nie ma sprawy, weź tak długą kąpiel jak tylko potrzebujesz-puściłaś mu oczko
-To raczej będzie zimny, szybki prysznic-zarzucił na ramię ręcznik i wszedł do łazienki
Po pół godziny ktoś zapukał do drzwi
-Jenny?-zobaczyłaś Jenny, zapłakaną, z wczorajszym makijażem , we wczorajszym ciuchach
-Nie, żółw Timo...
-Bardzo śmieszne...
Wpuściłaś ją i powiedziałaś
-Myślisz, że to na niego podziała? Że niby jesteś taka niewinna i że płakałaś całą noc?
-Taak, gdzie on jest?
-U chłopaków, powinien być za 5 minut-skłamałaś aby wyciągnąć coś od Jenny mając nadzieję, że Harry to usłyszy
-Możesz sobie darować-powiedziała Jenny
-Co darować?
-To, że niby jesteś taka fajna i że się nie wtrącałaś, cały czas coś knułaś-powiedziała Jenny
-Ja? To ty okłamujesz Harrego odkąd wyszedł ze szpitala, a my na to wszystko musimy patrzeć
-Hehe, bo mam dobrą strategię, Harry zawsze był trochę naiwny a ja postanowiłam to troszeczkę wykorzystać, wymazać mu z pamięci to że go zdradziłam i powrócić do tego co było kiedyś między nami. JA go kocham i jeśli kłamstwo ma mi pomóc go odzyskać to będę kłamać ile trzeba...
Zaśmiałaś się głośno
-Jenny?-zapytał Harry wychodząc z łazienki 
-Kochanie-Jenny zaczęła strugać głupka
-Wyjdź !-krzyknął Harry
Jenny zaczęła płakać, plunęła mu w twarz i chwilę potem powiedziała
-Jesteście siebie warci, no dawaj(twoje imię), teraz możesz mu powiedzieć, że go kochasz i że ty sprowokowałaś tę całą sytuację żeby wszystko się wydało, taka jesteś? Ty też go okłamywałaś. Jesteście beznadziejni-Jenny wyszła i trzasnęła drzwiami
 Harry spojrzał na Ciebie
-To prawda?
Stałaś jak osłupiała


Chwilę potem...