Rozdział 11

Harry spojrzał na Ciebie i szybko odwrócił wzrok w stronę Mary,  zrobiło Ci się przykro ale zrobiłaś dumną minę i udałaś się powoli na górę...
Hazza zdjął Mary kurtkę, złapał za rękę i zaprowadził do salonu.
-Chodźcie wszyscy, poznacie Mary bliżej-powiedział Harry
Mary skrępowana uśmiechnęła się lekko... Złapała Harrego za przedramię i poszła za nim do salonu.
Chłopcy popatrzyli na Ciebie i wszyscy zrobili współczujące miny. Lou Cię przyjaźnie zawołał i puścił Ci oczko próbując Cię pocieszyć... Zeszłaś ze schodów, Lou złapał Cię w pasie i zaprowadził na kanapę. 
-Spokojnie, to tylko przelotna znajomość, nie martw się-wyszeptał Lou do Twojego ucha...
Uśmiechnęłaś się bezradnie i usiadłaś udając, że wszystko w porządku. Harry położył rękę na kolanie Mary. Widzisz, że chce wzbudzić w Tobie zazdrość, postanawiasz udawać obojętną... Harry patrzy na Ciebie...Ignorujesz to i odwracasz wzrok.  Harry posmutniał ale udaje uśmiech i zaczyna opowiadać o Mary, jak się poznali, jaka jest niesamowita. Słuchasz z zaciekawieniem, patrząc Harremu głęboko w oczy... 


-Mamy wielkie szczęście-powiedziała Mary patrząc na Ciebie.
-Słu, słucham?oderwałaś wzrok od Harrego i uśmiechnęłaś się do uroczej blodyneczki.
-Mamy szczęście, że poznałyśmy chłopców-spojrzała na Harrego i uśmiechnęła się, Harry odwzajemnił jej uśmiech
-Aaaa,tak, tak, wielkie szczęście-uśmiechnęłaś się i położyłaś głowę na ramieniu Louisa... Harry spojrzał czerwony ale po chwili powiedział
-My z Mary idziemy na górę, widzimy się na kolacji- spojrzał na Twoją reakcję a Ty przysunęłaś się bliżej do Louisa. Harry złapał Mary i zaprowadził ją na góre. Idąc po schodach spogląda na Ciebie ale Ty nie zwracasz na niego uwagi...


-Co Ty wyrabiasz?-powiedział oburzony Lou
-Wiem, przepraszam, nie wiem czemu to zrobiłam, nie chce nic między wami psuć...-powiedziałaś czując się bardzo winna
-Harry jest moim przyjacielem, nie mieszaj mnie w to...
-Wiem Lou, przepraszam ale już nie mogłam na nich patrzeć, serce mnie boli jak ich razem widzę...
-Okej, rozumiem, ale nie rób już tak-puścił Ci oczko i uśmiechnął się szczerze.
Wiem, jeszcze raz przepraszam, dziękuję za wyrozumiałość Lou- spojrzałaś na Lou i podziękowałaś
 Liam, Zayn i Niall patrzą na Ciebie i Louisa i mrużą oczy...
-Co?-krzyknęliście oboje z Louisem
Liam objął Nialla i Zayna.
-Nic, nic-Odpowiedzieli chłopcy i każdy poszedł w innym kierunku.


-Idę na górę, położę się-powiedziałaś do Lou
-Okej, głowa do góry, wszystko się ułoży-odpowiedział Lou


Weszłaś na górę. W korytarzu mijasz Mary, która udaje się w stronę toalety
-(twoje imie), nie wiem jakim cudem Ty się z nimi tylko przyjaźnisz, podziwiam Cię-zaśmiała się słodko Mary szczęśliwa jak mała dziewczynka.
-Hahaha, tak, tak, są cudowni ale nie w moim typie...-zrobiłaś wymuszony uśmiech
-Nawet Lou? Myślę, że żadna dziewczyna nie jest w stanie się mu oprzeć, a Harry, matko, to jest bóg
-Nawet Harry, tzn nawet Lou-powiedziałaś szybko, przeprosiłaś Mary i weszłaś do swojego pokoju.
Położyłaś się na łóżku i zaczęłaś płakać w poduszkę
Zdziwiona Mary spojrzała na Ciebie i poszła do łazienki.
Myślisz o Harrym i o jego pięknym uśmiechu. Dopiero teraz widząc go z inną zrozumiałaś jak bardzo Ci na tym chłopaku zależy.
   
Zapłakana zaczęłaś się pakować...

60.000 wyświetleń mojego bloga?! Jesteście szalone <3