Rozdział 12

Pod wpływem emocji zaczynasz wrzucać wszystko do walizki. Zza łez prawie nic nie widzisz, niechcący zrzucasz figurkę, którą dał Ci Harry pierwszego dnia... Powiedział wtedy, żebyś sobie ją zatrzymała, że daje ją wyjątkowej osobie i że będzie to oznaka waszej znajomości, że zawsze możesz na niego liczyć. Figurka jest ze szkła, niestety stłukła się... Usiadłaś na podłodze nad zbitą figurką i zaczęłaś jeszcze bardziej płakać... Wyglądało to jakby Twoja znajomość z Harrym się zakończyła...
Wstałaś i zaczęłaś wrzucać resztę ubrań do walizki.
-Co się stało?-wbiegł przerażony Harry
Spojrzał na Ciebie i zrobił smutną minę widząc Cię zapłakaną
-Nic, wyjeżdżam...
-Co? Dlaczego? Poczekaj...
-Na co?
-Na mnie, ja nie wiedziałem jak Ci o tym powiedzieć...
-Co? Co mi powiedzieć? Że świetnie się bawisz z Mary, że jest śliczna, niesamowita, zabawna i bla bla bla...??
-Nie !
-A więc co?
-Że....-Harry zauważył zbitą figurkę leżącą na podłodze...- że najlepiej będzie jak się wyprowadzisz
-Cooo??
-Tak, widzę, że już zakończyłaś naszą znajomość-spojrzał znowu na figurkę
-Nie, nie, ja nie...
Harry Ci przerwał i powiedział:
-Jak znajdziesz mieszkanie to po prostu odejdź...
-Harry....-zaczęłaś płakać strumieniami łez
-Nie, skoro postanowiłaś to zakończmy to, może Dave Cię przygarnie...
-Ale z Davem wszystko zakończone...
-Zakończone? Czyli byliście razem?-powiedział zazdrosny
-Co?? Nie !! Harry, wysłuchaj mnie w końcu!
-CO? Mam słuchać o tym jak mnie w sobie rozkochałaś , robiłaś mi nadzieje, a potem umówiłaś się z innym, o tym jak zbiłaś figurkę którą Ci podarowałem mówiąc, że jesteś dla mnie wyjątkowa?
Podchodzisz bliżej Harrego
-Harry ale to wszystko nie tak !
-Tak ! Zraniłaś mnie, bardzo, wiesz, nie wiem dlaczego ale...
Weszła Mary
-Co się stało? Dlaczego płaczesz?
-Nic, nic, wyjeżdżam, wzięłaś walizkę do ręki i wybiegłaś z pokoju
-Miałaś odejść jak znajdziesz mieszkanie, gdzie pójdziesz?-zapytał niespokojny Harry
-Nie rozumiesz? Wyjeżdżam ! Do Polski !-wykrzyknęłaś ze łzami w oczach
Zbiegłaś ze schodów, po drodze złapał Cię Liam
-Co ty robisz? 
-Wyjeżdżam-przytuliłaś mocno Liama
-Dziękuję, że mogłam z Wami mieszkać- kocham Was, wszystkich, pożegnaj ode mnie resztę
-Poczekaj ! Harry!-Liam zaczął wołać Harrego
Wybiegłaś z domu
Liam wybiegł za Tobą
-Poczekaj, porozmawiajmy !
-Ale o czym? O tym, że Harry mnie nie chce? Że mnie nienawidzi?
-Co? Głupia ! On Cię kocha !-wykrzyknął
-Może kochał, teraz to już na pewno przestał, ma Mary...-powiedziałaś zrezygnowana
-Poczekaj, usiądź na chwilę, porozmawiajmy, pewnie nie mogliście się porozumieć, nie potrzebie zapraszał tę całą Mary...
-Ehhh
-Posłuchaj,my znamy Harrego już ponad dwa lata, wiemy kiedy jest zakochany, gdy tylko pojawiłaś się u nas w domu Harry stracił dla Ciebie głowę...
-Ale..-przerwałaś
-Potem mieliście małe nieporozumienie więc zaczęłaś się spotykać z Davem, więc Harry z zazdrości zaczął się spotykać z Mary ale wcale tego nie chciał... Ty naprawdę nie widzisz, że przy Tobie Harry jest szczęśliwy jak nigdy?
Spojrzałaś na Liam i położyłaś się mu na ramieniu
-Masz rację, wrócę tam i porozmawiam z nim...
-Noooo, nareszcie dobra decyzja, leć, leć...-uśmiechnął się Liam
Wstałaś z ławki ale usłyszałaś znajomy głos... Był to Dave, który podjechał pod dom swoim samochodem z bukietem kwiatów, w tym samym czasie w domu wybiegł Harry...