HAZZA CZĘŚĆ 1

Postanowiłam napisać opowiadanie... ;) 


CZĘŚĆ 1


Wyjeżdżasz na wakacje do UK, do Londynu. Jest środek lata. Pogoda w Londynie jest cudowna, niczym na zamówienie. W Londynie planujesz zostać na trzy tygodnie. Mieszkasz w domku prywatnym w jednym pokoju z dziewczyną z Włoch( Louise). Szybko się dogadujecie. Jesteście w takim samym wieku. Macie dużo tematów do rozmów. Koleżanka opowiada Ci o pewnym zespole, który kocha, o One Direction. Nie kojarzysz ich twarzy ale znasz ich jedną piosenkę...  
Louise opowiada Ci, że od dwóch lat przyjeżdża na wakacje do UK z nadzieją, że ich gdzieś spotka, ponieważ nie jest to łatwe. W tym roku chłopcy planują podpisywanie nowej płyty w centrum handlowym więc będzie miała okazję żeby ich zobaczyć. Pyta czy chcesz iść z nią. Podpisywanie będzie za tydzień a ty nie masz jeszcze planów więc się zgadzasz...
Nazajutrz wychodzisz na miasto, pozwiedzać. Idziesz na Trafalgar Square, wjeżdżasz na London Eye. Uśmiechasz się od ucha do ucha, ponieważ zawsze marzyłaś o wycieczce do Londynu, a Twoje marzenie właśnie się spełnia. Wychodząc z London Eye zauważasz grupkę dziewczyn, które piszczą i płaczą. Jesteś zaniepokojona, pochodzisz bliżej. Pytasz jednej dziewczyny czy ktoś się gorzej poczuł, czy był wypadek... Zaśmiała się i odpowiedziała, że Harry i Niall przed chwilą tu byli ale uciekli. Zdezorientowana pytasz-"Harry i Niall?"
-" Tak, to byli oni, nadal nie mogę dojść do siebie"
-"Ale kim oni są?"
-" Nie wiesz kim jest Harry i Niall z One Direction?" 
-" Aaaaaa z One Direction, coś tam o nich słyszałam"
Dziewczyna patrzy na Ciebie oczami sowy, nie może uwierzyć, że ich nie znasz. Wyjmuje z kieszeni marchewkę, daje Ci ją i patrzy na Ciebie z politowaniem. Zdziwiona bierzesz marchewkę i idziesz dalej. Była to najdziwniejsza rzecz jaka Cię w życiu spotkała.
Idziesz do parku niedaleko London Eye i siadasz na ławce. Słyszysz szelest krzaków. Odwracasz się ale nic nie widzisz... Ignorujesz to... 
Za chwilę znowu słyszysz niepokojący szelest.  Zaciekawiona podchodzisz do krzaków i widzisz chłopaka z czapką na oczach, który próbuje się ukryć. Pytasz delikatnie:
-" Przepraszam, że się wtrącam ale czy wszystko w porządku?"
-"Hmm,hmmm, taaak"
Chłopak ma dziwny głos, jakby nie swój, jakby się wstydził swojego prawdziwego głosu
-" Dlaczego masz taki głos? Na pewno wszystko okej?"
-"Dobra, zdejmę czapkę ale obiecaj, że nie będziesz krzyczeć"
-"A dlaczego miałabym krzyczeć? Aż tak brzydki jesteś? haha..."
Chłopak się śmieje pod nosem i podnosi rekę aby zdjąć czapkę. Zauważasz normalnego chłopaka z pięknymi oczami...
-" No widzisz nie krzyczę, nie jesteś taki brzydki jak myślałam, haha"
Chłopak zdziwiony, że go nie znasz rozluźnia się i zdejmuję do końca czapkę. Zauważasz piękne, gęste loczki na głowie. Patrzycie się na siebie i chłopak się uśmiecha i mówi "Ha..a..   Hans jestem"
-"Miło mi, (twoje imię), skoro już się znamy możesz mi powiedzieć dlaczego miałeś czapkę na twarzy?
-" hahaha... eee...eee.....bawiłem się....  eeeee...z siostrą w chowanego..." chłopak niezręcznie złapał się za głowę, podrapał zdenerwowany i zapytał " Czemu trzymasz w ręce marchewke?"
-"Jakaś dziewczyna, fanka tego zespołu One Deme... coś tam, jak usłyszała, że ich nie znam dała mi marchewkę... dziwna sprawa, a gdzie jest Twoja siostra?" uśmiechasz się szczerze...
-"mmmm, w.. ty.. noo.... w... pewnie uciekła do lodziarni, pójde po nią..." Chcesz mu podać rękę na pożegnanie... ale Hans dodaje "Ale poczekaj, zanim po nią pójdę, dałabyś mi swój numer żebyśmy mogli dokończyć rozmowę?"
-"eeeeemmm, czemu nie, chętnie się spotkam" i delikatnie się uśmiechasz ciepłymi oczami.
Podajesz mu swój numer... Chłopak się uśmiecha a na jego policzkach pokazują się urocze dołeczki. Żegna się z Tobą małym uściskiem dłoni. Idąc odwraca się i dyskretnie na Ciebie patrzy.
Wyrzucasz marchewkę do kosza i udajesz się do domu.


Nazajutrz dzwoni Hans...


koniec części 1