Rozdział 14

-Nie wierzę, że to robię-powiedziałaś pakując walizkę z powrotem.
-Ja też nie- zaśmiała się Emma
Po chwili rzuciłaś wszystko i usiadłaś załamana na łóżku
-Co się stało?-zapytała Emma
-Nie mam pieniędzy na samolot i tak dalej, nie pojadę...-załamana położyłaś się na łóżku
-Poczekaj, poczekaj a Twoja mama? Nie da Ci?
-Nie chcę od niej wyciągać. I tak pewnie weźmie mnie za wariatkę, że dopiero wróciłam a już chce wracać...
-Porozmawiaj z nią, chociaż spróbuj, myślę, że ona zrozumie.-powiedziała Emma pocieszającym głosem
-Dobra ale i tak wiem jak ta rozmowa się zakończy...-powiedziałaś zrezygnowana i zeszłaś powoli na dół.


-Cześć kochanie
-Mamo ja..
-Co się stało? Chcesz porozmawiać?
-Tak, tzn nie, tzn tak ale nie tak jak myślisz...
-Mów kochanie, zaczynam się martwić.-mama przysunęła się bliżej Ciebie i złapała Cię za rękę.
-Dobrze-wzięłaś głęboki wdech i zaczęłaś mówić- Chodzi o to, że chciałabym polecieć do Harrego do Londynu. Wiem, wiem, że Ci się wydaję, że nie wiadomo jak mnie skrzywdził, ale to moja wina, to ja byłam głupia i ja chce teraz ponieść za wszystko odpowiedzialność-mama patrzy na Ciebie, czekasz na jakąś reakcje z jej strony
-Mamo?-powiedziałaś zdezorientowana
-Poczekaj-powiedziała mama i podeszła do komody. Otworzyła komodę i wyjęła kopertę.-
Usiadła koło Ciebie i wyjęła z niej pieniądze i dała Ci do ręki.
-Mamo-oczy zaczęły Ci się świecić-to za dużo...
-Córeczko, to są pieniądze, które zostawił dla Ciebie tata gdy od nas odchodził.Leżąc w szpitalu, resztkami sił powiedział żebym Ci je dała gdy uznam, że dojrzałaś. Nie sądziłam, że to tak szybko nastąpi, ale dzisiaj zobaczyłam jaka jesteś dorosła. Jedź do niego, o miłość trzeba walczyć. 
-Mamo, ja nie wiem co powiedzieć-zaczęłaś płakać
-kocham Cię-dodałaś po chwili
-Ja Ciebie też, nad życie córeczko.-przytuliła Cię bardzo mocno. Poczułaś się znów jak mała dziewczynka. Tęskniłaś za mamą, za jej uściskami, za rozmowami. Przez ostatnie lata gdy przechodziłaś okres buntu nie miałaś z nią dobrego kontaktu. Teraz widzisz ile straciłaś. Wtuliłaś się w mamę jeszcze mocniej. 
-No leć córeczko, leć zarezerwuj lot.
-Dziękuję mamo
-To ja dziękuję, brakowało mi tego.
Spojrzałaś jeszcze raz na mamę ze łzami w oczach i pobiegłaś na górę


-Masz?-zapytała Emma-co się stało? Płaczesz?
-Tak, ze szczęścia
Emma podeszła do Ciebie i Cię przytuliła
-Dobra, nie ma co się mazać. Znalazłam Ci loty na rano. Są jeszcze miejsca. Musisz się szybko spakować jeśli chcesz zdążyć.
-Tak, tak, pomożesz mi?
Emma podeszła do szafy i puściła Ci oczko
-Dziękuję, jesteś kochana
-Nie ma za co, jestem Ci to winna.
-Wiesz co? Możesz polecisz ze mną?-zapytałaś podekscytowana
-Co? Ja, nie wiem. Nie mam pieniędzy.
Pokazałaś Emmie kopertę i spojrzałaś z szyderczym uśmieszkiem.
Emma rzuciła Ci się w ramiona.
-Oddam Ci, obiecuję.... 
-Ja jestem Tobie to winna, gdyby nie Ty, nie poznałabym Harrego. Jestem Ci winna o wiele więcej niż Ci się wydaje.
Spojrzałaś na Emmę i ją przytuliłaś. Wzruszyłyście się.


Następnego dnia na lotnisku...


WAŻNE ! Jeśli któraś z Was nie otrzymała informacji na twitterze o nowym rozdziale mimo, że podawałyście mi nick proszę pod tym postem podać jeszcze raz swój nick. Troszkę się w tamtych pogubiłam xD