Rozdział 27

Usiadłaś na kanapie i nie mogłaś uwierzyć, że Alberto właśnie powiedział Ci o swoich uczuciach. Teraz widzisz, że jest to niezależne od niego i że jest on po prostu zauroczony i robi różne głupie rzeczy, podrywa Cię i zaprasza na kolacje. Jest Ci go szkoda. Kochasz Harrego i nie wyobrażasz sobie aby był z kimś innym, teraz gdy go nie ma nie wyobrażasz sobie życia bez niego. Współczujesz Alberto, że jest zakochany w osobie, która jest już zakochana, bardzo zakochana ale w kimś innym...
Postanawiasz wybiec za Alberto i z nim porozmawiać.
-Poczekaj-krzyknęłaś
-Przepraszam, nie mam ochoty o tym rozmawiać
-Poczekaj, proszę
-Nie powinienem był o tym wspominać, przepraszam-odwrócił się w drugą stronę
Podbiegłaś do niego i złapałaś go za ramię. Odwrócił się
-Alberto, ja... ja naprawdę nie wyobrażam sobie jak Ty musisz się czuć, widzę, że Ci ciężko. Z początku myślałam, że po prostu podrywasz wszystko co się rusza(zaśmiał się lekko) ale teraz już widzę, że jednak masz uczucia. Przepraszam, źle to zabrzmiała-wzdychnęłaś- chcę tylko żebyś wiedział, że jesteś na prawdę świetnym facetem i życzę Ci abyś znalazł tę jedyną. Ja wiem, że ją kiedyś znajdziesz, musisz tylko poczekać.-podeszłaś do niego
-Ale-zaczął się jąkać
-Ja nią nie będę-spojrzałaś mu w oczy i zobaczyłaś wyraz twarzy jakiego jeszcze nigdy nie widziałaś na twarzy Alberto.
Za chwilę słyszysz telefon.
-Przepraszam, muszę biec, może to z komendy. Dałaś mu buziaka w policzek i pobięgłaś do pokoju.
*Odbierasz
-Halo?
-Znaleźliśmy zgubę-powiedział detektyw, który szuka Harrego od prawie dwóch dni-nie możesz uwierzyć w to co słyszysz- Zzz..z..nalazł się? Mój Harry? Harry się znalazł?-zaczęło to do Ciebie powoli docierać
-Jest na komendzie, proszę się pojawić w przeciągu dwóch godzin, Harry składa zeznania
-Dobrze, dobrze, będę. Dziękuję,bardzo dziękuję

*Odłożyłaś słuchawkę i zaczęłaś płakać ze szczęścia. Poszłaś szybko do łazienki umyć twarz z tuszu, uczesać włosy i wybiegłaś z pokoju.

Zabrałaś mamę, Emmę i Majkę i pojechałyście na komendę. Nie możesz przestać się uśmiechać. Poczułaś wielką ulgę. Zapomniałaś o tym co powiedział Ci Alberto.
Dojeżdżacie na komendę.
Wybiegasz z taksówki i szybko wbiegasz do środka, chcesz jak najszybciej zobaczyć Harrego.
-Dzień Dobry ja do...-przerwał Ci głos zza pleców
-(Twoje imię)-usłyszałaś głos Harrego-odwróciłaś się szybko

-Harry?-wpadłaś mu w ramiona. Harry bardzo mocno Cię przytulił i pocałował w głowę. Zaczęłaś płakać ze szczęścia. Patrzysz Harremu w oczy i widzisz jak z jego oka wydostaje się łza. Kładziesz swoje dłonie na jego twarzy i nie wierzysz, że stoi koło Ciebie. Gładzisz go po policzkach, zaczynacie się całować a potem ponownie się w siebie wtulacie.
-Kocham Cię-powiedział wzruszony Harry
-Harry-spojrzałaś mu w oczy bardzo szczęśliwa-tak się martwiłam, kocham Cię.
Potem Harry przywitał się z innymi i poszliście do samochodu tuląc się i nie puszczając się na krok...