Rozdział 8

Przepraszam, że tak długo... <3


-Dobra, większość poszła już pod stadion-powiedziała z ulgą Emma patrząc na telefon
-Okej to zaraz możemy wracać-powiedział szybko Hazza
Odetchnęłaś i usiadłaś na kanapie. Obok Ciebie przeszedł Harry i puścił Ci oczko. Usiadł koło Ciebie i powiedział:
-To niestety jeszcze nie koniec.
-Domyślam się, ale zaraz sobie pójdą prawda?
-Nie, chodzi mi o to, że one przez jakiś czas nie dadzą Ci spokoju.
-Jak to?
-Będą czekały pod Twoim domem kilka dni dopóki się zorientują, że mnie i chłopaków z Tobą nic nie łączy, tzn żeby zaczęły tak myśleć, dlatego nie możemy się spotykać przez kilka dni.-patrzysz na niego ze smutkiem w oczach. Harry patrzy Ci głęboko w oczy i mówi:
-To dla Twojego dobra.
Przytaknęłaś głową ale wcale tego nie chciałaś. Chciałaś go widywać tak często jak się tylko da. Byłaś również świadoma, że chłopcy niedługą opuszczają Polskę. Mogłaś go już nigdy nie zobaczyć. Gdy te myśli przeszły przez Ciebie uroniłaś niekontrolowaną łzę.
-Co się dzieje? One przestaną ,nie martw się, wszystko wróci do normy.-powiedział zmartwiony Hazza
-Nie o to chodzi. Bardziej martwię się tym, że nie mogę Was widywać, szczerze mówiąc nie sądziłam, że aż tak się do Was przywiąże przez te dwa dni. Dziwna jestem nie?
Harry się zaśmiał, Ty poczułaś się jak idiotka i powiedział
-Przepraszam, że się zaśmiałem... miałem na myśli... ale ja czuję tak samo, sądziłem, że tylko ja jestem nienormalny, że tylko ja będę tęsknił. Obiecuję Ci, że to nie jest nasze ostatnie spotkanie. Wierzysz mi?-otulił Twoją dłoń.
-To ja obiecuję-powiedziałaś
Harry spojrzał na Ciebie a Ty zatopiłaś się w jego oczach. Przytuliłaś się do niego. Harry objął cię mocno. Nie wiedziałaś co się z Tobą dzieje. Będziesz tęsknić za chłopakami, których ledwo znasz i za chłopakiem, za którym szalejesz jak głupia a nie znasz go praktycznie wcale. Nie poznajesz samej siebie. 
-Ejj-podeszła Majka i przerwała tę piękną chwilę.-Jesteśmy już pod domem. Idziemy?
-Tak Maju już idę-odpowiedziałaś
Wstałaś z kanapy, Harry wstał za Tobą. Udaliście się w stronę wyjścia. Podeszłaś do Nialla i go przytuliłaś
-Cześć,dziękuję za wszystko.
-Nie ma za co, ale żegnasz się ze mną jakbyśmy mieli się nigdy nie....-przerwał CI Harry-potem Wam wszystko wytłumaczę-powiedział smutny
Pożegnałyście się ze wszystkimi. 
Przed domem stało jeszcze kilka fanek więc postanowiliście, że wyjdziesz tak aby nie zauważyły busa.
Chłopcy podjechali z drugiej strony i schowali się za krzakami abyś mogła spokojnie dojść do domu.
-Dzięki chłopaki jeszcze raz-powiedziała Emma-i przepraszam za wszystko-dodała po chwili
-Ja Was kocham jak milion żelków-powiedziała Majka.
Chłopcy się zaśmiali i podeszli do małej i zrobili group hug.
Majka była w siódmym niebie i uśmiechnęła się tak szczerze, że nie mogłaś oderwać od niej wzroku
Spojrzałaś na nich ostatni raz i uśmiechnęłaś się jak małe dziecko.
-Do zobaczenia-powiedziałaś z pewnością siebie.
Ostatni raz spojrzałaś w oczy Harrego i wyszłyście z busa w stronę domu.
Ominęłyście bez słowa fanki i poszłyście do domu. Emma nocuje u Was.
Kładziesz się na łóżku i otrzymujesz smsa
"Jutro w parku ;). Coś wymyślę."- H
Uśmiechnęłaś się do siebie i zrozumiałaś, że Harry nie może bez Ciebie wytrzymać
Zamknęłaś oczy i całą noc spałaś z uśmiechem na twarzy.